Every administration seeks to create its own legacy, first by raising the salaries of government personnel, scrapping the programs of the previous administration and vowing to improve the economy, only for the benighted nation to sink deeper into the quicksand.
However, the only regime to have the chance to restructure the economy, reallocate resources rationally and democratize wealth without any hindrance from both the legislative and judicial branches was the dictatorship of Ferdinand E. Marcos, Sr., who established a purported “New Society” on the ashes of the old society that he led.
However, to the credit of Marcos Sr., he did not do away with the “Lupang Hinirang,” the national anthem originally known as “Marcha Nacional Filipina,” with lyrics by Jose Palma. Now, his son and namesake Ferdinand Marcos, Jr. has ordered that all government personnel, pupils, students, the military and police sing the “Bagong Pilipinas” hymn entitled “Panahon na ng Pagbabago” and recite the “Panata sa Bagong Pilipinas” pledge during weekly flag raising and retreat. Through Memorandum Circular No. 52 published in the Official Gazette, people will now have to memorize the hymn and the pledge on top of singing the official national anthem and the “Panatang Makabayan.”
What makes MC No. 52 detestable is that this “Panahon na ng Pagbabago” is a paean to what Marcos Jr. thinks should be the aspiration of every Filipino to advance economically under a dispensation that believes is capable of exterminating graft and erasing corruption from the bureaucratic culture. In short, it is merely hortatory and does not commit the regime to set the conditions why Filipinos should support whatever “Bagong Pilipinas” aims to achieve. Comparing the lyrics of the “Lupang Hinirang” to “Panahon na ng Pagbabago” (reminds us of the calls of the Sakdalistas and the colorum rebels like Handa Na!, Tindig Na! and later on, Bahala Na!), one is tempted to the hymn was sophomoric, done in haste and infinitely inferior to “Lupang Hinirang.”
The national anthem’s lyrics are as follows: Bayang magiliw, Perlas ng silanganan/ Alab ng puso, Sa dibdib mo’y buhay/ Lupang hinirang, Duyan ka ng magiting/ Sa manlulupig, Di ka pasisiil/ Sa dagat at bundok/ Sa simoy at sa langit mong bughaw/ May dilag ang tula/ At awit sa paglayang minamahal/ Ang kislap ng watawat mo’y/ Tagumpay na nagniningning/ Ang bituin at araw niya/ Kailan pa ma’y di magdidilim/ Lupa ng araw ng luwalhati’t pagsinta/ Buhay ay langit sa piling mo/ Aming ligaya na ‘pag may mang-aapi/ Ang mamatay nang dahil sa iyo.
The “Panatang Makabayan” reads as follows: Iniibig ko ang Pilipinas, aking lupang sinilangan/ Tahanan ng aking lahi, kinukupkop ako at tinutulungang/ Maging malakas, masipag at marangal/ Dahil mahal ko ang Pilipinas/ Diringgin ko ang payo ng aking magulang/ Susundin ko ang tuntunin ng paaralan/ Tutuparin ko ang mga tungkulin ng isang mamamayang Makabayan/ Naglilingkod, nag-aaral at nagdarasal nang buong katapatan/ Iaalay ko ang aking buhay, pangarap, pagsisikap/ Sa bansang Pilipinas.
Contrast the “Bagong Pilipinas” hymn called “Panahon na ng Pagbabago,” with the following lyrics, author unknown: Panahon na ng Pagbabago/ Dahil sa ito ay kinakailangan/ Tayo ay magtulong-tulong/ Na paunlarin ang mahal nating bayan/ Panahon na ng Pagbabago/ At iayos ang dapat ayusin/ Dapat lang maging tungkulin ng bawat mamamayan dito sa atin/ Gawin ang pagbabago/ Patungo sa pag-asenso/ Magsikap na mabuti/ St nang guminhawa tayo/ Ipagmalaki natin sa mundo at ipamalas/ Ang Bagong Pilipino at Bagong Pilipinas/ Panahon na ng Pagbabago/ Tangkilikin ang sariling atin/ At tama lang na ugaliin/ Kaysa sa iba, atin ang unahin/ Panahon na ng Pagbabago/ At manguna sa kahit anong larangan/ Ang tagumpay ay karangalan/ Ialay o ihandog natin sa bayan/ Ilang ulit nang napatunayan ng Pilipino/ Ang husay at lakas, kagandahan at talento/ Handang makipagpaligsahan kahit anong oras/ Ang Bagong Pilipino, ang Bagong Pilipinas/ Panahon na ng Pagbabago/ Buhay natin ay gawing maaliwalas/ Marami ang magandang bukas/ ang ibubunga ng Bagong Pilipinas/ Gawin ang pagbabago/ Patungo sa pag-asenso/ Magsikap na Mabuti/ At nang guminhawa tayo/ Ipagmalaki natin sa mundo at ipamalas/ Ang Bagong Pilipino at Bagong Pilipinas/ Panahon na!
The ”Panata sa Bagong Pilipinas” is a kilometric pledge, author unknown, a vow to make real what Bagong Pilipinas means, and is littered with solemn affirmations of what still is a nebulous concept. The pledge reads: Bilang Pilipino, buong pagmamalaki kong isasabuhay ang Bagong Pilipinas/ Buhay sa aking dugo and lahing dakila, magiting at may dangal/ Palaging dadalhin sa puso, isip at diwa/ Ang aking pagmamahal sa kultura at bayang sinilangan/ Kaisa ng bawat mamamayan, iaalay ko ang aking talino at kasanayan/ Sa pagapaunlad ng aking bayan/ Taglay ang galing na naaayon sa pandaigdigan pamantayan/ Magiging instrumento ako sa pagsulong ng kagalingan, karunungan at kapayapaan/ Makikiisa at makikilahok ako sa mga adhikain ng pamahalaan/ Dahil ang kaunlaran ay hindi lamang responsibilidad ng iilan/ Isusulong at pangangalagaan ko ang karangalan, kalayaan at interes ng aking bayang minamahal/ Bilang Pilipino na may pagmamahal, pakialam at malasakit/ Hindi makasarili kundi para sa nakararami/ Tatahakin ko ang landas tungo sa isang Bagong Pilipinas. It must be a long and winding road, indeed, flecked with dreams, or six more Marcos years after 2028?
